Toen ik gister in het bos liep, kreeg ik het idee om een brief aan mezelf te schrijven. Ik neem je hierin mee zodat je me beter leert kennen en misschien haal je er iets uit voor jezelf. Lees je mee?
Lieve Laila,
Het leven met jou is als één grote ontdekkingstocht.
Vroeger
Je was een meisje dat hield van goede gesprekken, diepgaande gesprekken, en daarnaast ook van lol maken met je vriendinnen. In een lachstuip liggen met je hartsvriendin Elza bijvoorbeeld, dansjes oefenen in de pauze, de naïeve grappenmaker uithangen in de klas, omdat je wel genoot van die aandacht. Je haalde graag witte voetjes bij je leraren, want jouw doel was om hoge cijfers te halen. Je wilde door iedereen aardig gevonden worden en vond het moeilijk om ruzie met iemand te hebben. Zonder dat je het wist, was je best een gevoelig meisje. Dat voor haar gevoel een muurtje van ‘perfectie’ om zich heen moest bouwen, zodat je niet onderuitgehaald zou worden. Als je perfect was, voelde jij, je veilig en konden ‘ze’ je niks maken. Thuis was het niet altijd even makkelijk voor je, al heb je altijd zielsveel van je familie gehouden.
Je was veel met jongens bezig; vonden ze je wel leuk genoeg; stond je wel in hun ‘top 3’? Je ontdekte al vroeg de make-up en vanaf je 12e droeg je dit. Je voelde je er mooi door. Schoonheid was/is belangrijk voor je, want dat geeft je het gevoel om ergens in uit te blinken. Op een gegeven moment raakte je behoorlijk met jezelf in de knoei.. De laatste 3 jaren op school waren heftig voor je, omdat je zo met jezelf aan het worstelen was. Je sloot je af voor je vriendinnen en zat vast in je hoofd. Allemaal regeltjes op het gebied van eten had je voor jezelf opgesteld als een vorm van controle en wat heb je, je toen ellendig gevoeld. Gevangen in je hoofd. Toch was je, jezelf nooit hélemaal kwijt.
Toen je op je 19e je grote liefde Rick ontmoette, voelde je een liefde die je nog nooit eerder had gevoeld. Wat waanzinnig was dat voor je. Je werd steeds vrijer in je koppie en kon je ultiem gelukkig voelen. Je leven bestond uit feestjes, scriptie schrijven en nachtelijke film-marathons. Veel vrienden kwamen weer in je leven terug. Je hebt jezelf altijd gezien als een gelukskind. En dit is ook altijd zo geweest.
Daarna volgde er weer een periode van veranderingen; wat wílde je met je leven? Je was net afgestudeerd en het échte leven begon. Geld moest er verdiend worden en je was zoekende. Omdat er weer van alles gebeurde in je leven, zocht je weer de ‘vertrouwde’ veiligheid in je hoofdje op. Maar zo fijn was het daar niet; je kon urenlang piekeren en had soms zelfs paniek aanvallen. Wat voelde je, je dan alleen. Maar ik was altijd bij je.
NU
Deze periode gaf je veel inzichten in jezelf en het leven. Juist door deze fases heengaan, gaf jou de meeste levenslust en inspiratie. En lieverd, wat ben ik ongelooflijk trots op jou! Het is niet altijd even makkelijk voor je geweest, maar wat ben je een pracht mens. En de laatste tijd voel ik dat steeds meer. Ik denk dat dit vooral komt, omdat je nu écht de verantwoordelijkheid voor jezelf en jouw geluk neemt en je gedachtes doorziet en er dwars doorheen gaat. Je laat je er niet meer klein door houden, maar daagt jezelf uit om je dromen te verwezenlijken! En mén, wat gaat dat momenteel in een sneltreinvaart.
Je krijgt prachtige inzichten, mensen op je pad die door je gecoacht willen worden en wat geniet je daarvan. Soms zit ik echt naar je te luisteren als je mensen begeleidt en dan kan ik alleen maar denken: “wow, komt dit uit mijn mond? Wat een wijsheid, wat een inspiratie.” Tijdens het coachen van mensen voel jij je ultiem gelukkig. Maar ook stralend op de set staan voor een fotoshoot vind je heerlijk.
Wat ben je uit je veilige coconnetje aan het kruipen de laatste tijd, en wat voelt dat goed hè! Dit is LEVEN. Dit is wat je eigenlijk al die tijd al wilde, maar nog niet durfde. En nu doe je het, yes! Het voelt alsof ik in een sneltrein van geluk zit momenteel en I’m enjoying the ride! 😊 Er zal vast weer een tijd komen dat ik wat gas terugneem en misschien weer iets meer in m’n koppie zit, maar daar ben ik niet meer bang voor. Want ik weet hoe ik mezelf er weer uit kan halen. Welke stappen nodig zijn om mezelf te bevrijden: bewust worden van dat ik in een maalstroom zit; vervolgens actie ondernemen en dingen doen waar ik blij van word. En ik weet nu precies wat me dan helpt; ik wéét waar ik blij van word. Doordat ik die nare gedachtes niet meer ‘voed’, worden ze niet groter, maar verdwijnen ze. En dan komt er veel ruimte vrij voor andere dingen. Het leven is vóór mij, niet tegen mij. Ik ben vóór mij, niet tegen mij.
Dank je wel lieve Laila, voor de mooie levenslessen die je me hebt geleerd. Dank je wel dat ik dit door kan geven aan anderen.
Ik kan zeggen dat ik van je houd, elke dag iets meer.
Liefs,
Laila