Verleid worden zodra ik keuzes wil maken; geregeld komt dit voorbij. Als ik erin meega, resulteert dat vaak achteraf in een schuldgevoel. Eigenlijk weet ik van te voren al dat het niet slim is om te doen. Toch kan ik het soms niet weerstaan. Het genot is van korte duur. Waarom is het soms zo onwijs moeilijk om ‘het goede’ te doen? Waarom laat ik me op sommige momenten toch nog verleiden?
Moeite om ‘goede’ keuzes te maken
Het kan soms zo sterk zijn; de stem in mij die roept- nee húnkert om bepaalde dingen te doen; en om andere zaken vooral te laten. Om een voorbeeld te geven:
De wekker gaat en ik weet dat het voor mij het beste werkt om bij het gaan van het alarm meteen mijn bed uit te komen. Het liefst sta ik vroeg op, omdat ik dan het meest productief ben (ochtendmens) en het lekkerst in mijn vel zit. Toch kost het me soms de grootste moeite mijn heerlijke bed te verlaten. Ik blijf zo nog ruim een uur liggen- val gelijk weer terug in slaap als ik me omdraai. Vervolgens ben ik cranky; ik heb te lang geslapen en zit niet in mijn ritme. Waardoor het me die dag meer energie kost om productief te zijn. Oké, and next..
Ik ben mijn bed uitgekomen, waarna de andere verleidingen elkaar in rap tempo opvolgen: ‘even’ social media checken (lees: te lang), om daarna het Youtube icoontje aan te klikken en de meest onzinnige vlogs te kijken. Ik zit nog in mijn chill outfit en weet dat het voor mijn overall gevoel beter is om lekker te gaan douchen en schone kleding aan te trekken, en toch stel ik het zo lang mogelijk uit. Waar die chillbroek dan juist wel handig voor zou zijn, is om fijn wat yoga oefeningen te doen, te rekken & strekken en contact te maken met mijn lichaam. Om aansluitend in een meditatiehouding neer te strijken (wat zo lekker kan met een joggingbroek), ademhalingsoefeningen te doen en mijn mind uit te nodigen tot kalmte in een korte meditatie. Juist die dingen, zullen mij een blij, energiek en geïnspireerd gevoel geven. Desalniettemin zit iets in mij luid te protesteren. Blergh.. Helemaal Geen Zin In.
Verantwoordelijkheid nemen
En toch; als ik niet naar die protesterende stem luister en in het moment kies om dingen te doen die mij wèl verrijken en energieker laten voelen, geef ik als het ware een kadootje aan mezelf die dag. Ik neem verantwoordelijkheid voor mijn ‘staat van zijn’, weet dat ik mijn eigen geluksgevoel kan creëeren door bewust dingen te doen die mij energie geven. En ja, in mijn geval betekent dat ‘hup, die yogamat op’ en vroeg opstaan. Maar ook; met vriendinnen afspreken, een dag naar de sauna met vriendlief en in de auto ongegeneerd meezingen met Top 40 hitjes.
Bovendien is het van belang dat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn bovenkamer; voor de gedachtes die ik denk. Verleidingen zijn er in overvloed; ze duiken op als je keuzes moet maken, dingen wilt doen, maar ze zijn er ook in je hoofd. Er zijn gedachtes die je naar beneden praten, je laten twijfelen aan jezelf, waarvan je de rillingen krijgt, kortom: gedachtes die energie vreten. Soms verleidelijk lekker om te kiezen voor deze maalstroom. Maar er zijn ook gedachtes waarvan ik ècht blij word, die me plezier en vertrouwen geven als ik eraan denk. Energie-gévers. Dit soort gedachtes zou ik veel vaker willen verwelkomen in mijn hoofd. En dat kan ik zelf doen door de poort voor ze te openen. Bewust de ruimte te geven. Vanzelf verdwijnen die slurpende gedachtes dan naar de achtergrond. Ze zullen nog wel even blijven kwetteren en rondhangen, maar hoe minder aandacht ik ze geef, hoe sneller ze zullen uitdoven. En dat maakt mij aan het eind van de rit een gelukkiger mens. Vandaag in joggingpak. Dat dan weer wel;-)
Liefs,
Laila